rintorbidire
Italian
Etymology
From ri- + intorbidire.
Verb
rintorbidìre (first-person singular present rintorbidìsco, first-person singular past historic rintorbidìi, past participle rintorbidìto, auxiliary avére)
- Alternative form of rintorbidare
Conjugation
Conjugation of rintorbidìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rintorbidìre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rintorbidèndo | |||
present participle | rintorbidènte | past participle | rintorbidìto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rintorbidìsco | rintorbidìsci | rintorbidìsce | rintorbidiàmo | rintorbidìte | rintorbidìscono |
imperfect | rintorbidìvo | rintorbidìvi | rintorbidìva | rintorbidivàmo | rintorbidivàte | rintorbidìvano |
past historic | rintorbidìi | rintorbidìsti | rintorbidì | rintorbidìmmo | rintorbidìste | rintorbidìrono |
future | rintorbidirò | rintorbidirài | rintorbidirà | rintorbidirémo | rintorbidiréte | rintorbidirànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rintorbidirèi | rintorbidirésti | rintorbidirèbbe, rintorbidirébbe | rintorbidirémmo | rintorbidiréste | rintorbidirèbbero, rintorbidirébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rintorbidìsca | rintorbidìsca | rintorbidìsca | rintorbidiàmo | rintorbidiàte | rintorbidìscano |
imperfect | rintorbidìssi | rintorbidìssi | rintorbidìsse | rintorbidìssimo | rintorbidìste | rintorbidìssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rintorbidìsci | rintorbidìsca | rintorbidiàmo | rintorbidìte | rintorbidìscano | ||
negative imperative | nonrintorbidìre | non rintorbidìsca | non rintorbidiàmo | non rintorbidìte | non rintorbidìscano |