rinsabbiare
Italian
Etymology
From ri- + insabbiare.
Verb
rinsabbiàre (first-person singular present rinsàbbio, first-person singular past historic rinsabbiài, past participle rinsabbiàto, auxiliary avére)
- to cover (as if with sand) again
Conjugation
Conjugation of rinsabbiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rinsabbiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rinsabbiàndo | |||
present participle | rinsabbiànte | past participle | rinsabbiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rinsàbbio | rinsàbbi | rinsàbbia | rinsabbiàmo | rinsabbiàte | rinsàbbiano |
imperfect | rinsabbiàvo | rinsabbiàvi | rinsabbiàva | rinsabbiavàmo | rinsabbiavàte | rinsabbiàvano |
past historic | rinsabbiài | rinsabbiàsti | rinsabbiò | rinsabbiàmmo | rinsabbiàste | rinsabbiàrono |
future | rinsabbierò | rinsabbierài | rinsabbierà | rinsabbierémo | rinsabbieréte | rinsabbierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rinsabbierèi | rinsabbierésti | rinsabbierèbbe, rinsabbierébbe | rinsabbierémmo | rinsabbieréste | rinsabbierèbbero, rinsabbierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rinsàbbi | rinsàbbi | rinsàbbi | rinsabbiàmo | rinsabbiàte | rinsàbbino |
imperfect | rinsabbiàssi | rinsabbiàssi | rinsabbiàsse | rinsabbiàssimo | rinsabbiàste | rinsabbiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rinsàbbia | rinsàbbi | rinsabbiàmo | rinsabbiàte | rinsàbbino | ||
negative imperative | nonrinsabbiàre | non rinsàbbi | non rinsabbiàmo | non rinsabbiàte | non rinsàbbino |