ringoiare
Italian
Etymology
From ri- + ingoiare.
Verb
ringoiàre (first-person singular present ringóio or ringòio[1], first-person singular past historic ringoiài, past participle ringoiàto, auxiliary avére)
- (transitive) to swallow again
Conjugation
Conjugation of ringoiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ringoiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | ringoiàndo | |||
present participle | ringoiànte | past participle | ringoiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ringóio, ringòio | ringói, ringòi | ringóia, ringòia | ringoiàmo | ringoiàte | ringóiano, ringòiano |
imperfect | ringoiàvo | ringoiàvi | ringoiàva | ringoiavàmo | ringoiavàte | ringoiàvano |
past historic | ringoiài | ringoiàsti | ringoiò | ringoiàmmo | ringoiàste | ringoiàrono |
future | ringoierò | ringoierài | ringoierà | ringoierémo | ringoieréte | ringoierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ringoierèi | ringoierésti | ringoierèbbe, ringoierébbe | ringoierémmo | ringoieréste | ringoierèbbero, ringoierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ringói, ringòi | ringói, ringòi | ringói, ringòi | ringoiàmo | ringoiàte | ringóino, ringòino |
imperfect | ringoiàssi | ringoiàssi | ringoiàsse | ringoiàssimo | ringoiàste | ringoiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ringóia, ringòia | ringói, ringòi | ringoiàmo | ringoiàte | ringóino, ringòino | ||
negative imperative | nonringoiàre | non ringói, non ringòi | non ringoiàmo | non ringoiàte | non ringóino, non ringòino |
References
- ingoio in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Anagrams
- ignorerai, originare, originerà, ringoierà