rinfagottare
Italian
Etymology
From ri- + infagottare.
Verb
rinfagottàre (first-person singular present rinfagòtto, first-person singular past historic rinfagottài, past participle rinfagottàto, auxiliary avére) (transitive)
- to bundle (up)
- to wrap up well
Conjugation
Conjugation of rinfagottàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rinfagottàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rinfagottàndo | |||
present participle | rinfagottànte | past participle | rinfagottàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rinfagòtto | rinfagòtti | rinfagòtta | rinfagottiàmo | rinfagottàte | rinfagòttano |
imperfect | rinfagottàvo | rinfagottàvi | rinfagottàva | rinfagottavàmo | rinfagottavàte | rinfagottàvano |
past historic | rinfagottài | rinfagottàsti | rinfagottò | rinfagottàmmo | rinfagottàste | rinfagottàrono |
future | rinfagotterò | rinfagotterài | rinfagotterà | rinfagotterémo | rinfagotteréte | rinfagotterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rinfagotterèi | rinfagotterésti | rinfagotterèbbe, rinfagotterébbe | rinfagotterémmo | rinfagotteréste | rinfagotterèbbero, rinfagotterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rinfagòtti | rinfagòtti | rinfagòtti | rinfagottiàmo | rinfagottiàte | rinfagòttino |
imperfect | rinfagottàssi | rinfagottàssi | rinfagottàsse | rinfagottàssimo | rinfagottàste | rinfagottàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rinfagòtta | rinfagòtti | rinfagottiàmo | rinfagottàte | rinfagòttino | ||
negative imperative | nonrinfagottàre | non rinfagòtti | non rinfagottiàmo | non rinfagottàte | non rinfagòttino |
Related terms
- rinfagottarsi
Anagrams
- rinfagotterà