rinciampare
Italian
Etymology
From ri- + inciampare.
Verb
rinciampàre (first-person singular present rinciàmpo, first-person singular past historic rinciampài, past participle rinciampàto, auxiliary avére or èssere) [+ in (object)]
- (intransitive) to trip or stumble (over) again
Conjugation
Conjugation of rinciampàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rinciampàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére, èssere | gerund | rinciampàndo | |||
present participle | rinciampànte | past participle | rinciampàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rinciàmpo | rinciàmpi | rinciàmpa | rinciampiàmo | rinciampàte | rinciàmpano |
imperfect | rinciampàvo | rinciampàvi | rinciampàva | rinciampavàmo | rinciampavàte | rinciampàvano |
past historic | rinciampài | rinciampàsti | rinciampò | rinciampàmmo | rinciampàste | rinciampàrono |
future | rinciamperò | rinciamperài | rinciamperà | rinciamperémo | rinciamperéte | rinciamperànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rinciamperèi | rinciamperésti | rinciamperèbbe, rinciamperébbe | rinciamperémmo | rinciamperéste | rinciamperèbbero, rinciamperébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rinciàmpi | rinciàmpi | rinciàmpi | rinciampiàmo | rinciampiàte | rinciàmpino |
imperfect | rinciampàssi | rinciampàssi | rinciampàsse | rinciampàssimo | rinciampàste | rinciampàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rinciàmpa | rinciàmpi | rinciampiàmo | rinciampàte | rinciàmpino | ||
negative imperative | nonrinciampàre | non rinciàmpi | non rinciampiàmo | non rinciampàte | non rinciàmpino |
Anagrams
- rinciamperà