rincattivire
Italian
Etymology
From ri- + incattivire.
Verb
rincattivìre (first-person singular present rincattivìsco, first-person singular past historic rincattivìi, past participle rincattivìto, auxiliary èssere) (intransitive)
- to become wicked again
- to become more wicked
Conjugation
Conjugation of rincattivìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rincattivìre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | èssere | gerund | rincattivèndo | |||
present participle | rincattivènte | past participle | rincattivìto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincattivìsco | rincattivìsci | rincattivìsce | rincattiviàmo | rincattivìte | rincattivìscono |
imperfect | rincattivìvo | rincattivìvi | rincattivìva | rincattivivàmo | rincattivivàte | rincattivìvano |
past historic | rincattivìi | rincattivìsti | rincattivì | rincattivìmmo | rincattivìste | rincattivìrono |
future | rincattivirò | rincattivirài | rincattivirà | rincattivirémo | rincattiviréte | rincattivirànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincattivirèi | rincattivirésti | rincattivirèbbe, rincattivirébbe | rincattivirémmo | rincattiviréste | rincattivirèbbero, rincattivirébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rincattivìsca | rincattivìsca | rincattivìsca | rincattiviàmo | rincattiviàte | rincattivìscano |
imperfect | rincattivìssi | rincattivìssi | rincattivìsse | rincattivìssimo | rincattivìste | rincattivìssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rincattivìsci | rincattivìsca | rincattiviàmo | rincattivìte | rincattivìscano | ||
negative imperative | nonrincattivìre | non rincattivìsca | non rincattiviàmo | non rincattivìte | non rincattivìscano |