rincartare
Italian
Etymology
From ri- + incartare.
Verb
rincartàre (first-person singular present rincàrto, first-person singular past historic rincartài, past participle rincartàto, auxiliary avére)
- to rewrap
Conjugation
Conjugation of rincartàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rincartàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rincartàndo | |||
present participle | rincartànte | past participle | rincartàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincàrto | rincàrti | rincàrta | rincartiàmo | rincartàte | rincàrtano |
imperfect | rincartàvo | rincartàvi | rincartàva | rincartavàmo | rincartavàte | rincartàvano |
past historic | rincartài | rincartàsti | rincartò | rincartàmmo | rincartàste | rincartàrono |
future | rincarterò | rincarterài | rincarterà | rincarterémo | rincarteréte | rincarterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincarterèi | rincarterésti | rincarterèbbe, rincarterébbe | rincarterémmo | rincarteréste | rincarterèbbero, rincarterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rincàrti | rincàrti | rincàrti | rincartiàmo | rincartiàte | rincàrtino |
imperfect | rincartàssi | rincartàssi | rincartàsse | rincartàssimo | rincartàste | rincartàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rincàrta | rincàrti | rincartiàmo | rincartàte | rincàrtino | ||
negative imperative | nonrincartàre | non rincàrti | non rincartiàmo | non rincartàte | non rincàrtino |
Anagrams
- narratrice