rincantare
Italian
Etymology
From ri- + incantare.
Verb
rincantàre (first-person singular present rincànto, first-person singular past historic rincantài, past participle rincantàto, auxiliary avére)
- to enchant etc. again
Conjugation
Conjugation of rincantàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rincantàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rincantàndo | |||
present participle | rincantànte | past participle | rincantàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincànto | rincànti | rincànta | rincantiàmo | rincantàte | rincàntano |
imperfect | rincantàvo | rincantàvi | rincantàva | rincantavàmo | rincantavàte | rincantàvano |
past historic | rincantài | rincantàsti | rincantò | rincantàmmo | rincantàste | rincantàrono |
future | rincanterò | rincanterài | rincanterà | rincanterémo | rincanteréte | rincanterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincanterèi | rincanterésti | rincanterèbbe, rincanterébbe | rincanterémmo | rincanteréste | rincanterèbbero, rincanterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rincànti | rincànti | rincànti | rincantiàmo | rincantiàte | rincàntino |
imperfect | rincantàssi | rincantàssi | rincantàsse | rincantàssimo | rincantàste | rincantàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rincànta | rincànti | rincantiàmo | rincantàte | rincàntino | ||
negative imperative | nonrincantàre | non rincànti | non rincantiàmo | non rincantàte | non rincàntino |
Anagrams
- rincarante, rincarnate