rimpiccinire
Italian
Etymology
From ri- + impiccinire.
Verb
rimpiccinìre (first-person singular present rimpiccinìsco, first-person singular past historic rimpiccinìi, past participle rimpiccinìto, auxiliary avére)
- to scale back
Conjugation
Conjugation of rimpiccinìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rimpiccinìre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rimpiccinèndo | |||
present participle | rimpiccinènte | past participle | rimpiccinìto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rimpiccinìsco | rimpiccinìsci | rimpiccinìsce | rimpicciniàmo | rimpiccinìte | rimpiccinìscono |
imperfect | rimpiccinìvo | rimpiccinìvi | rimpiccinìva | rimpiccinivàmo | rimpiccinivàte | rimpiccinìvano |
past historic | rimpiccinìi | rimpiccinìsti | rimpiccinì | rimpiccinìmmo | rimpiccinìste | rimpiccinìrono |
future | rimpiccinirò | rimpiccinirài | rimpiccinirà | rimpiccinirémo | rimpicciniréte | rimpiccinirànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rimpiccinirèi | rimpiccinirésti | rimpiccinirèbbe, rimpiccinirébbe | rimpiccinirémmo | rimpicciniréste | rimpiccinirèbbero, rimpiccinirébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rimpiccinìsca | rimpiccinìsca | rimpiccinìsca | rimpicciniàmo | rimpicciniàte | rimpiccinìscano |
imperfect | rimpiccinìssi | rimpiccinìssi | rimpiccinìsse | rimpiccinìssimo | rimpiccinìste | rimpiccinìssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rimpiccinìsci | rimpiccinìsca | rimpicciniàmo | rimpiccinìte | rimpiccinìscano | ||
negative imperative | nonrimpiccinìre | non rimpiccinìsca | non rimpicciniàmo | non rimpiccinìte | non rimpiccinìscano |