abrewiator
Polish
Alternative forms
- abrewjator (Pre-reform orthography (1936))
Etymology
Learned borrowing from Latin abbreviātor. By surface analysis, abrewiować + -ator. First attested in 1826.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ab.rɛˈvja.tɔr/
- Rhymes: -atɔr
- Syllabification: ab‧re‧wia‧tor
Noun
abrewiator m pers
- abbreviator
Declension
Declension of abrewiator
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | abrewiator | abrewiatorowie/abrewiatorzy |
| genitive | abrewiatora | abrewiatorów |
| dative | abrewiatorowi | abrewiatorom |
| accusative | abrewiatora | abrewiatorów |
| instrumental | abrewiatorem | abrewiatorami |
| locative | abrewiatorze | abrewiatorach |
| vocative | abrewiatorze | abrewiatorowie/abrewiatorzy |
Related terms
adjective
- abrewiacyjny
noun
- abrewiacja
- abrewiatura
- abrewiologia
verb
- (Middle Polish) abrewiować impf
References
- Euzebiusz Słowacki (1826) Prawidła wymowy i poezyi wyięte z dzieł Euzebiusza Słowackiego., page 177
Further reading
- Aleksander Zdanowicz (1861), “abrewjator”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “abrewjator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 3
- abrewiator in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego