rilitigare
Italian
Etymology
From ri- + litigare.
Verb
rilitigàre (first-person singular present rilìtigo, first-person singular past historic rilitigài, past participle rilitigàto, auxiliary avére) (uncommon)
- to quarrel again, to fight again
Usage notes
- This is a false friend, and does not mean "relitigate".
Conjugation
Conjugation of rilitigàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rilitigàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rilitigàndo | |||
present participle | rilitigànte | past participle | rilitigàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rilìtigo | rilìtighi | rilìtiga | rilitighiàmo | rilitigàte | rilìtigano |
imperfect | rilitigàvo | rilitigàvi | rilitigàva | rilitigavàmo | rilitigavàte | rilitigàvano |
past historic | rilitigài | rilitigàsti | rilitigò | rilitigàmmo | rilitigàste | rilitigàrono |
future | rilitigherò | rilitigherài | rilitigherà | rilitigherémo | rilitigheréte | rilitigherànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rilitigherèi | rilitigherésti | rilitigherèbbe, rilitigherébbe | rilitigherémmo | rilitigheréste | rilitigherèbbero, rilitigherébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rilìtighi | rilìtighi | rilìtighi | rilitighiàmo | rilitighiàte | rilìtighino |
imperfect | rilitigàssi | rilitigàssi | rilitigàsse | rilitigàssimo | rilitigàste | rilitigàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rilìtiga | rilìtighi | rilitighiàmo | rilitigàte | rilìtighino | ||
negative imperative | non rilitigàre | non rilìtighi | non rilitighiàmo | non rilitigàte | non rilìtighino |
Anagrams
- artiglieri, tiraglieri