rilisciare
Italian
Etymology
From ri- + lisciare.
Verb
rilisciàre (first-person singular present rilìscio, first-person singular past historic rilisciài, past participle rilisciàto, unknown auxiliary)
- to smooth, flatter again or more
Conjugation
Conjugation of rilisciàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rilisciàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | ? | gerund | rilisciàndo | |||
present participle | rilisciànte | past participle | rilisciàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rilìscio | rilìsci | rilìscia | rilisciàmo | rilisciàte | rilìsciano |
imperfect | rilisciàvo | rilisciàvi | rilisciàva | rilisciavàmo | rilisciavàte | rilisciàvano |
past historic | rilisciài | rilisciàsti | rilisciò | rilisciàmmo | rilisciàste | rilisciàrono |
future | riliscerò | riliscerài | riliscerà | riliscerémo | rilisceréte | riliscerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | riliscerèi | riliscerésti | riliscerèbbe, riliscerébbe | riliscerémmo | rilisceréste | riliscerèbbero, riliscerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rilìsci | rilìsci | rilìsci | rilisciàmo | rilisciàte | rilìscino |
imperfect | rilisciàssi | rilisciàssi | rilisciàsse | rilisciàssimo | rilisciàste | rilisciàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rilìscia | rilìsci | rilisciàmo | rilisciàte | rilìscino | ||
negative imperative | nonrilisciàre | non rilìsci | non rilisciàmo | non rilisciàte | non rilìscino |