rijzig
Dutch
Etymology
rijzen (“to rise”) + -ig (“-y, -ish”)
Pronunciation
Audio (file)
Adjective
rijzig (comparative rijziger, superlative rijzigst)
- tall, risen high; mainly used in positive descriptions of living beings and architecture
Inflection
| Inflection of rijzig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | rijzig | |||
| inflected | rijzige | |||
| comparative | rijziger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | rijzig | rijziger | het rijzigst het rijzigste | |
| indefinite | m./f. sing. | rijzige | rijzigere | rijzigste |
| n. sing. | rijzig | rijziger | rijzigste | |
| plural | rijzige | rijzigere | rijzigste | |
| definite | rijzige | rijzigere | rijzigste | |
| partitive | rijzigs | rijzigers | — | |