rifolgorare
Italian
Etymology
From ri- + folgorare.
Verb
rifolgoràre (first-person singular present rifólgoro, first-person singular past historic rifolgorài, past participle rifolgoràto, auxiliary avére)
- to shine or flash again
Conjugation
Conjugation of rifolgoràre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rifolgoràre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rifolgoràndo | |||
present participle | rifolgorànte | past participle | rifolgoràto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rifólgoro | rifólgori | rifólgora | rifolgoriàmo | rifolgoràte | rifólgorano |
imperfect | rifolgoràvo | rifolgoràvi | rifolgoràva | rifolgoravàmo | rifolgoravàte | rifolgoràvano |
past historic | rifolgorài | rifolgoràsti | rifolgorò | rifolgoràmmo | rifolgoràste | rifolgoràrono |
future | rifolgorerò | rifolgorerài | rifolgorerà | rifolgorerémo | rifolgoreréte | rifolgorerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rifolgorerèi | rifolgorerésti | rifolgorerèbbe, rifolgorerébbe | rifolgorerémmo | rifolgoreréste | rifolgorerèbbero, rifolgorerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rifólgori | rifólgori | rifólgori | rifolgoriàmo | rifolgoriàte | rifólgorino |
imperfect | rifolgoràssi | rifolgoràssi | rifolgoràsse | rifolgoràssimo | rifolgoràste | rifolgoràssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rifólgora | rifólgori | rifolgoriàmo | rifolgoràte | rifólgorino | ||
negative imperative | nonrifolgoràre | non rifólgori | non rifolgoriàmo | non rifolgoràte | non rifólgorino |