rifischiare
Italian
Etymology
From ri- + fischiare.
Verb
rifischiàre (first-person singular present rifìschio, first-person singular past historic rifischiài, past participle rifischiàto, auxiliary avére)
- (transitive or intransitive) to whistle again or in reply [auxiliary avere]
- (derogatory, informal) to snitch, to narc, to inform
Conjugation
Conjugation of rifischiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rifischiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rifischiàndo | |||
present participle | rifischiànte | past participle | rifischiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rifìschio | rifìschi | rifìschia | rifischiàmo | rifischiàte | rifìschiano |
imperfect | rifischiàvo | rifischiàvi | rifischiàva | rifischiavàmo | rifischiavàte | rifischiàvano |
past historic | rifischiài | rifischiàsti | rifischiò | rifischiàmmo | rifischiàste | rifischiàrono |
future | rifischierò | rifischierài | rifischierà | rifischierémo | rifischieréte | rifischierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rifischierèi | rifischierésti | rifischierèbbe, rifischierébbe | rifischierémmo | rifischieréste | rifischierèbbero, rifischierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rifìschi | rifìschi | rifìschi | rifischiàmo | rifischiàte | rifìschino |
imperfect | rifischiàssi | rifischiàssi | rifischiàsse | rifischiàssimo | rifischiàste | rifischiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rifìschia | rifìschi | rifischiàmo | rifischiàte | rifìschino | ||
negative imperative | non rifischiàre | non rifìschi | non rifischiàmo | non rifischiàte | non rifìschino |
Anagrams
- rifischierà