rifigliare
Italian
Etymology
From ri- + figliare.
Verb
rifigliàre (first-person singular present rifìglio, first-person singular past historic rifigliài, past participle rifigliàto, auxiliary avére)
- to give birth again
Conjugation
Conjugation of rifigliàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rifigliàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rifigliàndo | |||
present participle | rifigliànte | past participle | rifigliàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rifìglio | rifìgli | rifìglia | rifigliàmo | rifigliàte | rifìgliano |
imperfect | rifigliàvo | rifigliàvi | rifigliàva | rifigliavàmo | rifigliavàte | rifigliàvano |
past historic | rifigliài | rifigliàsti | rifigliò | rifigliàmmo | rifigliàste | rifigliàrono |
future | rifiglierò | rifiglierài | rifiglierà | rifiglierémo | rifiglieréte | rifiglierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rifiglierèi | rifiglierésti | rifiglierèbbe, rifiglierébbe | rifiglierémmo | rifiglieréste | rifiglierèbbero, rifiglierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rifìgli | rifìgli | rifìgli | rifigliàmo | rifigliàte | rifìglino |
imperfect | rifigliàssi | rifigliàssi | rifigliàsse | rifigliàssimo | rifigliàste | rifigliàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rifìglia | rifìgli | rifigliàmo | rifigliàte | rifìglino | ||
negative imperative | nonrifigliàre | non rifìgli | non rifigliàmo | non rifigliàte | non rifìglino |