ridubitare
Italian
Etymology
ri- + dubitare
Verb
ridubitare
- To doubt or hesitate again
Conjugation
Conjugation of ridubitare
infinitive | ridubitare | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avere | gerund | ridubitando | |||
present participle | ridubitante | past participle | ridubitato | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ridubito | ridubiti | ridubita | ridubitiamo | ridubitate | ridubitano |
imperfect | ridubitavo | ridubitavi | ridubitava | ridubitavamo | ridubitavate | ridubitavano |
past historic | ridubitai | ridubitasti | ridubitò | ridubitammo | ridubitaste | ridubitarono |
future | ridubiterò | ridubiterai | ridubiterà | ridubiteremo | ridubiterete | ridubiteranno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ridubiterei | ridubiteresti | ridubiterebbe | ridubiteremmo | ridubitereste | ridubiterebbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ridubiti | ridubiti | ridubiti | ridubitiamo | ridubitiate | ridubitino |
imperfect | ridubitassi | ridubitassi | ridubitasse | ridubitassimo | ridubitaste | ridubitassero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ridubita, non ridubitare | ridubiti | ridubitiamo | ridubitate | ridubitino |