ribarbicare
Italian
Etymology
From ri- + barbicare.
Verb
ribarbicàre (first-person singular present ribàrbico, first-person singular past historic ribarbicài, past participle ribarbicàto, auxiliary avére) (uncommon, intransitive)
- to put forth roots again [auxiliary avere]
Conjugation
Conjugation of ribarbicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ribarbicàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | ribarbicàndo | |||
present participle | ribarbicànte | past participle | ribarbicàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ribàrbico | ribàrbichi | ribàrbica | ribarbichiàmo | ribarbicàte | ribàrbicano |
imperfect | ribarbicàvo | ribarbicàvi | ribarbicàva | ribarbicavàmo | ribarbicavàte | ribarbicàvano |
past historic | ribarbicài | ribarbicàsti | ribarbicàmmo | ribarbicàste | ribarbicàrono | |
future | ribarbicherài | ribarbicherémo | ribarbicheréte | ribarbicherànno | ||
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ribarbicherèi | ribarbicherésti | ribarbicherèbbe, ribarbicherébbe | ribarbicherémmo | ribarbicheréste | ribarbicherèbbero, ribarbicherébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ribàrbichi | ribàrbichi | ribàrbichi | ribarbichiàmo | ribarbichiàte | ribàrbichino |
imperfect | ribarbicàssi | ribarbicàssi | ribarbicàsse | ribarbicàssimo | ribarbicàste | ribarbicàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ribàrbica | ribàrbichi | ribarbichiàmo | ribarbicàte | ribàrbichino | ||
negative imperative | non ribarbicàre | non ribàrbichi | non ribarbichiàmo | non ribarbicàte | non ribàrbichino |