riaccusare
Italian
Etymology
From ri- + accusare.
Pronunciation
- IPA(key): /ri.ak.kuˈza.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: ri‧ac‧cu‧sà‧re
Verb
riaccusàre (first-person singular present riaccùso, first-person singular past historic riaccusài, past participle riaccusàto, auxiliary avére)
- to reaccuse
Conjugation
Conjugation of riaccusàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | riaccusàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | riaccusàndo | |||
present participle | riaccusànte | past participle | riaccusàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | riaccùso | riaccùsi | riaccùsa | riaccusiàmo | riaccusàte | riaccùsano |
imperfect | riaccusàvo | riaccusàvi | riaccusàva | riaccusavàmo | riaccusavàte | riaccusàvano |
past historic | riaccusài | riaccusàsti | riaccusò | riaccusàmmo | riaccusàste | riaccusàrono |
future | riaccuserò | riaccuserài | riaccuserà | riaccuserémo | riaccuseréte | riaccuserànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | riaccuserèi | riaccuserésti | riaccuserèbbe, riaccuserébbe | riaccuserémmo | riaccuseréste | riaccuserèbbero, riaccuserébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | riaccùsi | riaccùsi | riaccùsi | riaccusiàmo | riaccusiàte | riaccùsino |
imperfect | riaccusàssi | riaccusàssi | riaccusàsse | riaccusàssimo | riaccusàste | riaccusàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
riaccùsa | riaccùsi | riaccusiàmo | riaccusàte | riaccùsino | ||
negative imperative | nonriaccusàre | non riaccùsi | non riaccusiàmo | non riaccusàte | non riaccùsino |