riaccomiatare
Italian
Etymology
From ri- + accomiatare.
Pronunciation
- IPA(key): /ri.ak.ko.mjaˈta.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: ri‧ac‧co‧mia‧tà‧re
Verb
riaccomiatàre (first-person singular present riaccomiàto, first-person singular past historic riaccomiatài, past participle riaccomiatàto, auxiliary avére)
- to dismiss again
Conjugation
Conjugation of riaccomiatàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | riaccomiatàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | riaccomiatàndo | |||
present participle | riaccomiatànte | past participle | riaccomiatàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | riaccomiàto | riaccomiàti | riaccomiàta | riaccomiatiàmo | riaccomiatàte | riaccomiàtano |
imperfect | riaccomiatàvo | riaccomiatàvi | riaccomiatàva | riaccomiatavàmo | riaccomiatavàte | riaccomiatàvano |
past historic | riaccomiatài | riaccomiatàsti | riaccomiatò | riaccomiatàmmo | riaccomiatàste | riaccomiatàrono |
future | riaccomiaterò | riaccomiaterài | riaccomiaterà | riaccomiaterémo | riaccomiateréte | riaccomiaterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | riaccomiaterèi | riaccomiaterésti | riaccomiaterèbbe, riaccomiaterébbe | riaccomiaterémmo | riaccomiateréste | riaccomiaterèbbero, riaccomiaterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | riaccomiàti | riaccomiàti | riaccomiàti | riaccomiatiàmo | riaccomiatiàte | riaccomiàtino |
imperfect | riaccomiatàssi | riaccomiatàssi | riaccomiatàsse | riaccomiatàssimo | riaccomiatàste | riaccomiatàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
riaccomiàta | riaccomiàti | riaccomiatiàmo | riaccomiatàte | riaccomiàtino | ||
negative imperative | nonriaccomiatàre | non riaccomiàti | non riaccomiatiàmo | non riaccomiatàte | non riaccomiàtino |