riabitare
Italian
Etymology
From ri- + abitare.
Pronunciation
- IPA(key): /ri.a.biˈta.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: ri‧a‧bi‧tà‧re
Verb
riabitàre (first-person singular present riàbito, first-person singular past historic riabitài, past participle riabitàto, auxiliary avére)
- (transitive) to reinhabit
Conjugation
Conjugation of riabitàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | riabitàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | riabitàndo | |||
present participle | riabitànte | past participle | riabitàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | riàbito | riàbiti | riàbita | riabitiàmo | riabitàte | riàbitano |
imperfect | riabitàvo | riabitàvi | riabitàva | riabitavàmo | riabitavàte | riabitàvano |
past historic | riabitài | riabitàsti | riabitò | riabitàmmo | riabitàste | riabitàrono |
future | riabiterò | riabiterài | riabiterà | riabiterémo | riabiteréte | riabiterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | riabiterèi | riabiterésti | riabiterèbbe, riabiterébbe | riabiterémmo | riabiteréste | riabiterèbbero, riabiterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | riàbiti | riàbiti | riàbiti | riabitiàmo | riabitiàte | riàbitino |
imperfect | riabitàssi | riabitàssi | riabitàsse | riabitàssimo | riabitàste | riabitàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
riàbita | riàbiti | riabitiàmo | riabitàte | riàbitino | ||
negative imperative | nonriabitàre | non riàbiti | non riabitiàmo | non riabitàte | non riàbitino |
Anagrams
- riabiterà