reyîn

reyîn

Northern Kurdish

Etymology

From Proto-Indo-European *leh₂- (“to bark, howl”).

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛˈjiːn/
• Hyphenation: re‧yîn

Noun

reyîn f

1. (figurative) bark (abrupt utterance)

   Doh êvarê çend kûçikên delal li ber derî direyiyan û reyîna wa wek kilamek digihîşt asîman.

   Last night a few lovely dogs came to the door and their barks reached the sky like a crow.

Declension

Declension of reyîn

Definite feminine gender
Case	Singular	Plural
Nominative	reyîn	reyîn
Construct	reyîna	reyînên
Oblique	reyînê	reyînan
Demonstrative oblique	wê reyînê	wan reyînan
Vocative	reyînê	reyînino
Indefinite feminine gender
Case	Singular	Plural
Nominative	reyînek	reyînin
Construct	reyîneke	reyînine
Oblique	reyînekê	reyîninan

---

Southern Kurdish

Adjective

reyîn (Arabic spelling ره‌یین, comparative reyîntir, superlative reyîntirîn)

1. beautiful

Alternative forms

• reyin ره‌ین