armoniu
Romanian
Etymology
From French harmonium
Noun
armoniu n (plural armonii)
- harmonium
Declension
Declension of armoniu
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) armoniu | armoniul | (niște) armonii | armoniile |
genitive/dative | (unui) armoniu | armoniului | (unor) armonii | armoniilor |
vocative | armoniule | armoniilor |