resilio
Latin
Etymology
From re- + saliō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /reˈsi.li.oː/, [rɛˈsɪ.li.oː]
Verb
resiliō (present infinitive resilīre, perfect active resiluī, supine resultum); fourth conjugation
- I leap or spring back; rebound, recoil, retreat.
- I start back, shrink from, retreat.
Conjugation
Conjugation of resiliō (fourth conjugation, only third-person forms in passive) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | resiliō | resilīs | resilit | resilīmus | resilītis | resiliunt |
imperfect | resiliēbam | resiliēbās | resiliēbat | resiliēbāmus | resiliēbātis | resiliēbant | |
future | resiliam | resiliēs | resiliet | resiliēmus | resiliētis | resilient | |
perfect | resiluī | resiluistī | resiluit | resiluimus | resiluistis | resiluērunt, resiluēre | |
pluperfect | resilueram | resiluerās | resiluerat | resiluerāmus | resiluerātis | resiluerant | |
future perfect | resiluerō | resilueris | resiluerit | resiluerimus | resilueritis | resiluerint | |
passive | present | — | — | resilītur | — | — | resiliuntur |
imperfect | — | — | resiliēbātur | — | — | resiliēbantur | |
future | — | — | resiliētur | — | — | resilientur | |
perfect | — | — | resultus est | — | — | resultī sunt | |
pluperfect | — | — | resultus erat | — | — | resultī erant | |
future perfect | — | — | resultus erit | — | — | resultī erunt | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | resiliam | resiliās | resiliat | resiliāmus | resiliātis | resiliant |
imperfect | resilīrem | resilīrēs | resilīret | resilīrēmus | resilīrētis | resilīrent | |
perfect | resiluerim | resiluerīs | resiluerit | resiluerīmus | resiluerītis | resiluerint | |
pluperfect | resiluissem | resiluissēs | resiluisset | resiluissēmus | resiluissētis | resiluissent | |
passive | present | — | — | resiliātur | — | — | resiliantur |
imperfect | — | — | resilīrētur | — | — | resilīrentur | |
perfect | — | — | resultus sit | — | — | resultī sint | |
pluperfect | — | — | resultus esset, foret | — | — | resultī essent, forent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | resilī | — | — | resilīte | — |
future | — | resilītō | resilītō | — | resilītōte | resiliuntō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | resilīre | resiluisse | resultūrus esse | resilīrī | resultus esse | resultum īrī | |
participles | resiliēns | — | resultūrus | — | resultus | resiliendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
resilīre | resiliendī | resiliendō | resiliendum | resultum | resultū |
Derived terms
- resultō
References
- resilio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- resilio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- resilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette