rescisco
Latin
Etymology
From re- (“back, again”) + scīscō (“seek to know; learn; approve”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /resˈkiːs.koː/, [rɛsˈkiːs.koː]
Verb
rescīscō (present infinitive rescīscere, perfect active rescīvī, supine rescītum); third conjugation
- I learn, find out, get to know of, bring to light, ascertain something
Usage notes
- Often in constructions using dē, the accusative and infinitive or an indirect question.
Inflection
Conjugation of rescisco (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | rescīscō | rescīscis | rescīscit | rescīscimus | rescīscitis | rescīscunt |
imperfect | rescīscēbam | rescīscēbās | rescīscēbat | rescīscēbāmus | rescīscēbātis | rescīscēbant | |
future | rescīscam | rescīscēs | rescīscet | rescīscēmus | rescīscētis | rescīscent | |
perfect | rescīvī | rescīvistī | rescīvit | rescīvimus | rescīvistis | rescīvērunt, rescīvēre | |
pluperfect | rescīveram | rescīverās | rescīverat | rescīverāmus | rescīverātis | rescīverant | |
future perfect | rescīverō | rescīveris | rescīverit | rescīverimus | rescīveritis | rescīverint | |
passive | present | rescīscor | rescīsceris, rescīscere | rescīscitur | rescīscimur | rescīsciminī | rescīscuntur |
imperfect | rescīscēbar | rescīscēbāris, rescīscēbāre | rescīscēbātur | rescīscēbāmur | rescīscēbāminī | rescīscēbantur | |
future | rescīscar | rescīscēris, rescīscēre | rescīscētur | rescīscēmur | rescīscēminī | rescīscentur | |
perfect | rescītus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | rescītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | rescītus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | rescīscam | rescīscās | rescīscat | rescīscāmus | rescīscātis | rescīscant |
imperfect | rescīscerem | rescīscerēs | rescīsceret | rescīscerēmus | rescīscerētis | rescīscerent | |
perfect | rescīverim | rescīverīs | rescīverit | rescīverimus | rescīveritis | rescīverint | |
pluperfect | rescīvissem | rescīvissēs | rescīvisset | rescīvissēmus | rescīvissētis | rescīvissent | |
passive | present | rescīscar | rescīscāris, rescīscāre | rescīscātur | rescīscāmur | rescīscāminī | rescīscantur |
imperfect | rescīscerer | rescīscerēris, rescīscerēre | rescīscerētur | rescīscerēmur | rescīscerēminī | rescīscerentur | |
perfect | rescītus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | rescītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | rescīsce | — | — | rescīscite | — |
future | — | rescīscitō | rescīscitō | — | rescīscitōte | rescīscuntō | |
passive | present | — | rescīscere | — | — | rescīsciminī | — |
future | — | rescīscitor | rescīscitor | — | — | rescīscuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | rescīscere | rescīvisse | rescītūrus esse | rescīscī | rescītus esse | rescītum īrī | |
participles | rescīscēns | — | rescītūrus | — | rescītus | rescīscendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
rescīscere | rescīscendī | rescīscendō | rescīscendum | rescītum | rescītū |
Related terms
- ascīscō
- cōnscīscō
- dēscīscō
- perscīscō
- scīscō
References
- rescisco in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rescisco in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- rescisco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette