armandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of armō
Participle
armandus m (feminine armanda, neuter armandum); first/second declension
- which is to be armed or mobilised
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | armandus | armanda | armandum | armandī | armandae | armanda | |
Genitive | armandī | armandae | armandī | armandōrum | armandārum | armandōrum | |
Dative | armandō | armandae | armandō | armandīs | armandīs | armandīs | |
Accusative | armandum | armandam | armandum | armandōs | armandās | armanda | |
Ablative | armandō | armandā | armandō | armandīs | armandīs | armandīs | |
Vocative | armande | armanda | armandum | armandī | armandae | armanda |