repromitto
Latin
Etymology
From re- + promitto.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /re.proːˈmit.toː/, [rɛproːˈmɪt̪ːoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /re.proˈmit.to/, [reproˈmit̪ːo]
Verb
reprōmittō (present infinitive reprōmittere, perfect active reprōmīsī, supine reprōmissum); third conjugation
- to promise in return, to guarantee
- Dig. XVI.I.8.1 Ulpianus libro vicensimo nono ad edictum
- Si mulier intervenerit apud tutores filii sui, ne hi praedia eius distraherent, et indemnitatem eis repromiserit, Papinianus libro nono quaestionum non putat eam intercessisse: nullam enim obligationem alienam recepisse neque veterem neque novam, sed ipsam fecisse hanc obligationem.
- If a woman intervenes at the guardians of her son so they don’t disperse his goods and promises them indemnity in return, Papinian writes in the ninth book of his questions that he does not think that she interceded: for she has not received any alien obligation, neither an old nor a new one, but has made the obligation herself.
- Dig. XVI.I.8.1 Ulpianus libro vicensimo nono ad edictum
Conjugation
Conjugation of reprōmittō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | reprōmittō | reprōmittis | reprōmittit | reprōmittimus | reprōmittitis | reprōmittunt |
imperfect | reprōmittēbam | reprōmittēbās | reprōmittēbat | reprōmittēbāmus | reprōmittēbātis | reprōmittēbant | |
future | reprōmittam | reprōmittēs | reprōmittet | reprōmittēmus | reprōmittētis | reprōmittent | |
perfect | reprōmīsī | reprōmīsistī | reprōmīsit | reprōmīsimus | reprōmīsistis | reprōmīsērunt, reprōmīsēre | |
pluperfect | reprōmīseram | reprōmīserās | reprōmīserat | reprōmīserāmus | reprōmīserātis | reprōmīserant | |
future perfect | reprōmīserō | reprōmīseris | reprōmīserit | reprōmīserimus | reprōmīseritis | reprōmīserint | |
passive | present | reprōmittor | reprōmitteris, reprōmittere | reprōmittitur | reprōmittimur | reprōmittiminī | reprōmittuntur |
imperfect | reprōmittēbar | reprōmittēbāris, reprōmittēbāre | reprōmittēbātur | reprōmittēbāmur | reprōmittēbāminī | reprōmittēbantur | |
future | reprōmittar | reprōmittēris, reprōmittēre | reprōmittētur | reprōmittēmur | reprōmittēminī | reprōmittentur | |
perfect | reprōmissus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | reprōmissus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | reprōmissus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | reprōmittam | reprōmittās | reprōmittat | reprōmittāmus | reprōmittātis | reprōmittant |
imperfect | reprōmitterem | reprōmitterēs | reprōmitteret | reprōmitterēmus | reprōmitterētis | reprōmitterent | |
perfect | reprōmīserim | reprōmīserīs | reprōmīserit | reprōmīserīmus | reprōmīserītis | reprōmīserint | |
pluperfect | reprōmīsissem | reprōmīsissēs | reprōmīsisset | reprōmīsissēmus | reprōmīsissētis | reprōmīsissent | |
passive | present | reprōmittar | reprōmittāris, reprōmittāre | reprōmittātur | reprōmittāmur | reprōmittāminī | reprōmittantur |
imperfect | reprōmitterer | reprōmitterēris, reprōmitterēre | reprōmitterētur | reprōmitterēmur | reprōmitterēminī | reprōmitterentur | |
perfect | reprōmissus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | reprōmissus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | reprōmitte | — | — | reprōmittite | — |
future | — | reprōmittitō | reprōmittitō | — | reprōmittitōte | reprōmittuntō | |
passive | present | — | reprōmittere | — | — | reprōmittiminī | — |
future | — | reprōmittitor | reprōmittitor | — | — | reprōmittuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | reprōmittere | reprōmīsisse | reprōmissūrum esse | reprōmittī | reprōmissum esse | reprōmissum īrī | |
participles | reprōmittēns | — | reprōmissūrus | — | reprōmissus | reprōmittendus, reprōmittundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
reprōmittendī | reprōmittendō | reprōmittendum | reprōmittendō | reprōmissum | reprōmissū |
References
- “repromitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “repromitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- repromitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette