reprehensibilis
Latin
Etymology
reprehensus + -ibilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /re.pre.henˈsi.bi.lis/, [rɛ.prɛ.hẽːˈsɪ.bɪ.lɪs]
Adjective
reprehensibilis (neuter reprehensibile); third declension
- reprehensible, blameworthy
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | reprehensibilis | reprehensibile | reprehensibilēs | reprehensibilia | |
Genitive | reprehensibilis | reprehensibilium | |||
Dative | reprehensibilī | reprehensibilibus | |||
Accusative | reprehensibilem | reprehensibile | reprehensibilēs, reprehensibilīs | reprehensibilia | |
Ablative | reprehensibilī | reprehensibilibus | |||
Vocative | reprehensibilis | reprehensibile | reprehensibilēs | reprehensibilia |
Related terms
- reprehendō
Descendants
- Catalan: reprensible
- English: reprehensible
- French: répréhensible
- Italian: riprensibile, reprensibile
- Portuguese: repreensível
- Spanish: reprensible, reprehensible
References
- reprehensibilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- reprehensibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette