renisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of renītor.
Participle
renisus m (feminine renisa, neuter renisum); first/second declension
- struggled
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | renisus | renisa | renisum | renisī | renisae | renisa | |
Genitive | renisī | renisae | renisī | renisōrum | renisārum | renisōrum | |
Dative | renisō | renisae | renisō | renisīs | renisīs | renisīs | |
Accusative | renisum | renisam | renisum | renisōs | renisās | renisa | |
Ablative | renisō | renisā | renisō | renisīs | renisīs | renisīs | |
Vocative | renise | renisa | renisum | renisī | renisae | renisa |
References
- renisus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- renisus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette