remivagus
Latin
Etymology
From rēmus (“oar”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /reːˈmi.wa.ɡus/, [reːˈmɪ.wa.ɡʊs]
Adjective
rēmivagus (feminine rēmivaga, neuter rēmivagum); first/second declension
- oar-wafted, impelled by oars
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rēmivagus | rēmivaga | rēmivagum | rēmivagī | rēmivagae | rēmivaga | |
Genitive | rēmivagī | rēmivagae | rēmivagī | rēmivagōrum | rēmivagārum | rēmivagōrum | |
Dative | rēmivagō | rēmivagō | rēmivagīs | ||||
Accusative | rēmivagum | rēmivagam | rēmivagum | rēmivagōs | rēmivagās | rēmivaga | |
Ablative | rēmivagō | rēmivagā | rēmivagō | rēmivagīs | |||
Vocative | rēmivage | rēmivaga | rēmivagum | rēmivagī | rēmivagae | rēmivaga |
References
- remivagus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- remivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette