arin
See also: Arin, ARIN, árin, and Arın
Aromanian
Noun
arin
- Alternative form of anin
Bikol Central
Etymology
Compare Tagalog alin.
Pronunciation
- Hyphenation: a‧rin
- IPA(key): /ʔaˈɾin/
Pronoun
arín
- (interrogative) which
Finnish
Adjective
arin
- superlative degree of arka
- instructive plural of arka
Declension
Inflection of arin (Kotus type 36/sisin, mp-mm gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | arin | arimmat | |
genitive | arimman | arimpien arinten | |
partitive | arinta | arimpia | |
illative | arimpaan | arimpiin | |
singular | plural | ||
nominative | arin | arimmat | |
accusative | nom. | arin | arimmat |
gen. | arimman | ||
genitive | arimman | arimpien arinten arimpainrare | |
partitive | arinta | arimpia | |
inessive | arimmassa | arimmissa | |
elative | arimmasta | arimmista | |
illative | arimpaan | arimpiin | |
adessive | arimmalla | arimmilla | |
ablative | arimmalta | arimmilta | |
allative | arimmalle | arimmille | |
essive | arimpana | arimpina | |
translative | arimmaksi | arimmiksi | |
instructive | — | arimmin | |
abessive | arimmatta | arimmitta | |
comitative | — | arimpine |
Possessive forms of arin (type sisin) | ||
---|---|---|
Rare. Only used with substantive adjectives. | ||
possessor | singular | plural |
1st person | arimpani | arimpamme |
2nd person | arimpasi | arimpanne |
3rd person | arimpansa |
Anagrams
- Iran
Romanian
Alternative forms
- anin
Etymology
Probably from a Vulgar Latin *alīnus < *alnīnus, from Latin alnus, from Proto-Indo-European *h₂élsnos.
Noun
arin m (plural arini)
- alder
Declension
Declension of arin
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) arin | arinul | (niște) arini | arinii |
genitive/dative | (unui) arin | arinului | (unor) arini | arinilor |
vocative | arinule | arinilor |