remigans
Latin
Etymology
Present participle of rēmigō.
Participle
rēmigāns m, f, n (genitive rēmigantis); third declension
- rowing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | rēmigāns | rēmigāns | rēmigantēs | rēmigantia | |
Genitive | rēmigantis | rēmigantis | rēmigantium | rēmigantium | |
Dative | rēmigantī | rēmigantī | rēmigantibus | rēmigantibus | |
Accusative | rēmigantem | rēmigāns | rēmigantēs, rēmigantīs | rēmigantia | |
Ablative | rēmigante, rēmigantī1 | rēmigante, rēmigantī1 | rēmigantibus | rēmigantibus | |
Vocative | rēmigāns | rēmigāns | rēmigantēs | rēmigantia |
1When used purely as an adjective.