remano
Italian
Verb
remano
- third-person plural present indicative of remare
Anagrams
- armeno
- morena
- nomare
- nomerà
- romane
- romena
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /reˈmaː.noː/, [rɛˈmaː.noː]
Verb
remānō (present infinitive remānāre, perfect active remānāvī, supine remānātum); first conjugation
- I flow back
Inflection
Conjugation of remano (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | remānō | remānās | remānat | remānāmus | remānātis | remānant |
imperfect | remānābam | remānābās | remānābat | remānābāmus | remānābātis | remānābant | |
future | remānābō | remānābis | remānābit | remānābimus | remānābitis | remānābunt | |
perfect | remānāvī | remānāvistī | remānāvit | remānāvimus | remānāvistis | remānāvērunt, remānāvēre | |
pluperfect | remānāveram | remānāverās | remānāverat | remānāverāmus | remānāverātis | remānāverant | |
future perfect | remānāverō | remānāveris | remānāverit | remānāverimus | remānāveritis | remānāverint | |
passive | present | remānor | remānāris, remānāre | remānātur | remānāmur | remānāminī | remānantur |
imperfect | remānābar | remānābāris, remānābāre | remānābātur | remānābāmur | remānābāminī | remānābantur | |
future | remānābor | remānāberis, remānābere | remānābitur | remānābimur | remānābiminī | remānābuntur | |
perfect | remānātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | remānātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | remānātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | remānem | remānēs | remānet | remānēmus | remānētis | remānent |
imperfect | remānārem | remānārēs | remānāret | remānārēmus | remānārētis | remānārent | |
perfect | remānāverim | remānāverīs | remānāverit | remānāverimus | remānāveritis | remānāverint | |
pluperfect | remānāvissem | remānāvissēs | remānāvisset | remānāvissēmus | remānāvissētis | remānāvissent | |
passive | present | remāner | remānēris, remānēre | remānētur | remānēmur | remānēminī | remānentur |
imperfect | remānārer | remānārēris, remānārēre | remānārētur | remānārēmur | remānārēminī | remānārentur | |
perfect | remānātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | remānātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | remānā | — | — | remānāte | — |
future | — | remānātō | remānātō | — | remānātōte | remānantō | |
passive | present | — | remānāre | — | — | remānāminī | — |
future | — | remānātor | remānātor | — | — | remānantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | remānāre | remānāvisse | remānātūrus esse | remānārī | remānātus esse | remānātum īrī | |
participles | remānāns | — | remānātūrus | — | remānātus | remānandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
remānāre | remānandī | remānandō | remānandum | remānātum | remānātū |
References
- remano in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- remano in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette