Regelbrecher
German
Etymology
Regel + Brecher
Noun
Regelbrecher m (genitive Regelbrechers, plural Regelbrecher)
- rulebreaker
Declension
Declension of Regelbrecher
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | der | Regelbrecher | die | Regelbrecher |
genitive | eines | des | Regelbrechers | der | Regelbrecher |
dative | einem | dem | Regelbrecher | den | Regelbrechern |
accusative | einen | den | Regelbrecher | die | Regelbrecher |