refertus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of referciō.
Participle
refertus m (feminine referta, neuter refertum); first/second declension
- filled up
- stuffed, crammed
- crowded
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | refertus | referta | refertum | refertī | refertae | referta | |
Genitive | refertī | refertae | refertī | refertōrum | refertārum | refertōrum | |
Dative | refertō | refertō | refertīs | ||||
Accusative | refertum | refertam | refertum | refertōs | refertās | referta | |
Ablative | refertō | refertā | refertō | refertīs | |||
Vocative | referte | referta | refertum | refertī | refertae | referta |
Synonyms
- frequēns
- plēnus
References
- refertus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- refertus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- refertus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette