redło
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *ordlo, from Proto-Balto-Slavic *árˀtla, from Proto-Indo-European *h₂érh₃trom, with the Old Polish dialectal change ra->re-. This change affected northern and central dialects, but has since been reversed, except for a handful of words, of which redło has the widest range.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɛd.wɔ/
- Rhymes: -ɛdwɔ
- Syllabification: red‧ło
Noun
redło n
- Alternative form of radło
Declension
Declension of redło
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | redło | redła |
| genitive | redła | redeł |
| dative | redłu | redłom |
| accusative | redło | redła |
| instrumental | redłem | redłami |
| locative | redle | redłach |
| vocative | redło | redła |
References
- Karol Dejna (1993) Dialekty polskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, →ISBN, Przejście nagłosowego ra- w -re, pages 162–165
- Stieber, Zdzisław (1966) Historyczna i współczesna fonologia języka polskiego, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, page 18
Further reading
- redło in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- redło in Polish dictionaries at PWN