recytator
Polish
Etymology
Borrowed from Latin recitātor.
Pronunciation
- IPA(key): /rɛ.t͡sɨˈta.tɔr/
Audio (file) - Rhymes: -atɔr
- Syllabification: re‧cy‧ta‧tor
Noun
recytator m pers (feminine recytatorka)
- (literary) reciter
- Synonym: deklamator
Declension
Declension of recytator
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | recytator | recytatorzy |
| genitive | recytatora | recytatorów |
| dative | recytatorowi | recytatorom |
| accusative | recytatora | recytatorów |
| instrumental | recytatorem | recytatorami |
| locative | recytatorze | recytatorach |
| vocative | recytatorze | recytatorzy |
Derived terms
adjective
- recytatorski
Related terms
adjective
- recytacyjny
noun
- recytacja
verbs
- recytować
- wyrecytować
- zarecytować
Further reading
- recytator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- recytator in Polish dictionaries at PWN