< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/þwingan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *þwinhaną.
Verb
*þwingan
- to constrain
- to force
Inflection
Strong class 3 | ||
---|---|---|
Infinitive | *þwingan | |
1st sg. past | *þwang | |
3rd pl. past | *þwungun | |
Past ptcple | *þwungan | |
Infinitive | *þwingan | |
Genitive infin. | *þwingannjas | |
Dative infin. | *þwingannjē | |
Instrum. infin. | *þwingannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *þwingu | *þwang |
2nd singular | *þwingiʀi | *þwungī |
3rd singular | *þwingidi | *þwang |
1st plural | *þwingum | *þwungum |
2nd plural | *þwingid | *þwungud |
3rd plural | *þwingand | *þwungun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *þwingē | *þwungī |
2nd singular | *þwingēs | *þwungī |
3rd singular | *þwingē | *þwungī |
1st plural | *þwingēm | *þwungīm |
2nd plural | *þwingēþ | *þwungīd |
3rd plural | *þwingēn | *þwungīn |
Imperative | Present | |
Singular | *þwing | |
Plural | *þwingid | |
Present | Past | |
Participle | *þwingandī | *þwungan |
Related terms
- *þwangi
Descendants
- Old Frisian: thwinga
- Old Saxon: thwingan
- Middle Low German: dwingen
- Old Dutch: thwingan
- Middle Dutch: dwingen
- Dutch: dwingen
- Middle Dutch: dwingen
- Old High German: dwingan
- Middle High German: dwingen, twingen
- German: zwingen
- Middle High German: dwingen, twingen