< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/wrakkjō
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *wrakjô. Equivalent to *wrekan (“to drive out; to persecute”) + *-jō.
Noun
*wrakkjō m
- exile, outcast
Inflection
Masculine an-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *wrakkjō | |
Genitive | *wrakkjini, *wrakkjan | |
Singular | Plural | |
Nominative | *wrakkjō | *wrakkjan |
Accusative | *wrakkjan | *wrakkjan |
Genitive | *wrakkjini, *wrakkjan | *wrakkjanō |
Dative | *wrakkjini, *wrakkjan | *wrakkjum |
Instrumental | *wrakkjini, *wrakkjan | *wrakkjum |
Descendants
- Old English: wræċċa, wreċċa
- Middle English: wrecche
- English: wretch
- Scots: wratch, wretch, werch, warch
- Middle English: wrecche
- Old Saxon: wrekkio
- Old Dutch: *recko
- Middle Dutch: recke
- Old High German: *wreccheo, wreccho, hrechjo, reccho, wrecko, recko
- Middle High German: reche, recke
- → Middle Low German: recke
- German: Recke
- Middle High German: reche, recke
- → Medieval Latin: garciō (see there for further descendants)