< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/wikkjā
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Latin vicia, from Proto-Italic *wikiā, of disputed origin.
Noun
*wikkjā f
- (Continental West Germanic) vetch (plant of the genus Vicia)
Declension
ōn-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *wikkjā | |
Genitive | *wikkjōn | |
Singular | Plural | |
Nominative | *wikkjā | *wikkjōn |
Accusative | *wikkjōn | *wikkjōn |
Genitive | *wikkjōn | *wikkjōnō |
Dative | *wikkjōn | *wikkjōm, *wikkjum |
Instrumental | *wikkjōn | *wikkjōm, *wikkjum |
Descendants
- Old Dutch: *wikka
- Middle Dutch: wikke
- Dutch: wikke, wieke, wik
- Limburgish: wik
- Middle Dutch: wikke
- Old Saxon: wikka
- Middle Low German: wicke
- Plautdietsch: Wekj
- → Lithuanian: vikis
- Middle Low German: wicke
- Old High German: wicka, wiccha
- Middle High German: wicke
- Alemannic German: Wick, Wicke
- Bavarian:
- Cimbrian: Wicke
- German: Wicke
- Central Franconian: Wick, Weck, Wöck
- Hunsrik: Wick
- Luxembourgish: Wéck, Wick
- Rhine Franconian:
- Palatine German: Wicke
- → Old Czech: vika
- Czech: vikev
- → Hungarian: bükköny
- → Romanian: bechen, bicăn, bichen, bichină (dialectal)
- → Slovak: vika
- → Old Polish: wika, wyka
- Polish: wyka, wika
- → Old East Slavic: вика (vika)
- → Russian: ви́ка (víka)
- → Ukrainian: ви́ка (výka)
- Middle High German: wicke