< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/tukkōn
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *tukkōną (“to tug, grab, grasp”), from Proto-Indo-European *dewk- (“to draw, pull”).
Verb
*tukkōn
- to touch
- to hit, knock
Conjugation
Class 2 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *tukkōn | |
1st sg. past | *tukkōdā | |
Infinitive | *tukkōn | |
Genitive infin. | *tukkōnijas | |
Dative infin. | *tukkōnijē | |
Instrum. infin. | *tukkōniju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *tukkō | *tukkōdā |
2nd singular | *tukkōs | *tukkōdēs, *tukkōdōs |
3rd singular | *tukkōþ | *tukkōdē, *tukkōdā |
1st plural | *tukkōm | *tukkōdum |
2nd plural | *tukkōþ | *tukkōdud |
3rd plural | *tukkōnþ | *tukkōdun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *tukkō | *tukkōdī |
2nd singular | *tukkōs | *tukkōdī |
3rd singular | *tukkō | *tukkōdī |
1st plural | *tukkōm | *tukkōdīm |
2nd plural | *tukkōþ | *tukkōdīd |
3rd plural | *tukkōn | *tukkōdīn |
Imperative | Present | |
Singular | *tukkō | |
Plural | *tukkōþ | |
Present | Past | |
Participle | *tukkōndī | *tukkōd |
Descendants
- Old English: tucian, tūcian
- Middle English: tuken (influenced by Middle Dutch, Middle Low German tucken)
- English: tuck
- Scots: tuck
- Middle English: tuken (influenced by Middle Dutch, Middle Low German tucken)
- Old Frisian: *tukia
- Saterland Frisian: tuukje; tokje
- West Frisian: tûkje; (tûke)
- Old Saxon: *tukkōn
- Middle Low German: tucken
- German Low German: tucken, tocken
- Low German: tukken, tokken
- Middle Low German: tucken
- Old Dutch: *tukkōn, *tokkōn
- Middle Dutch: tucken, tocken
- Dutch: tokken
- ⇒ Dutch: tokkelen
- Dutch: tokken
- Middle Dutch: tucken, tocken
- Old High German: zucchōn, zocchōn
- Middle High German: zucken
- German: zucken
- Luxembourgish: zucken
- Middle High German: zucken
- → Vulgar Latin: *toccō (see there for further descendants)