< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/rūtā
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Latin rūta (“rue”).[1][2]
Noun
*rūtā f
- rue, common rue (Ruta graveolens)
- Synonym: *wīnarūtā
Declension
ōn-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *rūtā | |
Genitive | *rūtōn | |
Singular | Plural | |
Nominative | *rūtā | *rūtōn |
Accusative | *rūtōn | *rūtōn |
Genitive | *rūtōn | *rūtōnō |
Dative | *rūtōn | *rūtōm |
Instrumental | *rūtōn | *rūtōm |
Derived terms
- *abrūtā (partially)
- *wīnarūtā
Descendants
- Old English: rūde, rūte, rūta
- Middle English: rude, rute
- Old Saxon: rūta
- Middle Low German: rūte, rūde
- German Low German: Rute
- → Danish: rude
- → Norwegian: rute
- → Swedish: ruta
- Middle Low German: rūte, rūde
- Old Dutch: *rūta
- Middle Dutch: rūte
- Dutch: ruit
- Middle Dutch: rūte
- Old High German: rūta
- Middle High German: rūte
- German: Raute
- Middle High German: rūte
References
- Friedrich Kluge (1989), “Raute²”, in Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache [Etymological Dictionary of the German Language] (in German), 22nd edition, Berlin: Walter de Gruyter, →ISBN, page 585
- de Vries, Jan (1971), “ruit 2”, in Nederlands etymologisch woordenboek [Dutch etymological dictionary] (in Dutch), Leiden: Brill, →ISBN