< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/rūnōn
Proto-West Germanic
Etymology
From *rūnu + *-ōn.
Verb
*rūnōn
- to whisper, round
Inflection
Class 2 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *rūnōn | |
1st sg. past | *rūnōdā | |
Infinitive | *rūnōn | |
Genitive infin. | *rūnōnijas | |
Dative infin. | *rūnōnijē | |
Instrum. infin. | *rūnōniju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *rūnō | *rūnōdā |
2nd singular | *rūnōs | *rūnōdēs, *rūnōdōs |
3rd singular | *rūnōþ | *rūnōdē, *rūnōdā |
1st plural | *rūnōm | *rūnōdum |
2nd plural | *rūnōþ | *rūnōdud |
3rd plural | *rūnōnþ | *rūnōdun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *rūnō | *rūnōdī |
2nd singular | *rūnōs | *rūnōdī |
3rd singular | *rūnō | *rūnōdī |
1st plural | *rūnōm | *rūnōdīm |
2nd plural | *rūnōþ | *rūnōdīd |
3rd plural | *rūnōn | *rūnōdīn |
Imperative | Present | |
Singular | *rūnō | |
Plural | *rūnōþ | |
Present | Past | |
Participle | *rūnōndī | *rūnōd |
Descendants
- Old English: rūnian
- Middle English: rounen
- Scots: roun, round
- English: roun, round
- Middle English: rounen
- Old Saxon: rūnōn, rūnoian, rūnian
- Middle Low German: rûnen
- German Low German: runen
- Middle Low German: rûnen
- Old Dutch: *rūnōn
- Middle Dutch: rūnen, ruynen, roenen
- Dutch: ruinen
- Middle Dutch: rūnen, ruynen, roenen
- Old High German: rūnōn
- Middle High German: rūnen
- German: raunen
- Middle High German: rūnen
- → Old French: runer