< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/rukkijan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *rukkijaną
Verb
*rukkijan
- to pull, to tug
- to rock
Inflection
Class 1 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *rukkijan | |
1st sg. past | *rukkidā | |
Infinitive | *rukkijan | |
Genitive infin. | *rukkijannjas | |
Dative infin. | *rukkijannjē | |
Instrum. infin. | *rukkijannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *rukkiju | *rukkidā |
2nd singular | *rukkisi | *rukkidēs, *rukkidōs |
3rd singular | *rukkiþi | *rukkidē, *rukkidā |
1st plural | *rukkijum | *rukkidum |
2nd plural | *rukkiþ | *rukkidud |
3rd plural | *rukkijanþ | *rukkidun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *rukkijē | *rukkidī |
2nd singular | *rukkijēs | *rukkidī |
3rd singular | *rukkijē | *rukkidī |
1st plural | *rukkijēm | *rukkidīm |
2nd plural | *rukkijēþ | *rukkidīd |
3rd plural | *rukkijēn | *rukkidīn |
Imperative | Present | |
Singular | *rukki | |
Plural | *rukkiþ | |
Present | Past | |
Participle | *rukkijandī | *rukkid |
Descendants
- Old English: *ryċċan
- Middle English: richen
- Old Saxon: *rukkian
- Middle Low German: rücken
- Old Dutch: *rukken
- Middle Dutch: rucken
- Dutch: rukken
- Middle Dutch: rucken
- Old High German: rucken
- Middle High German: rücken
- German: rücken
- Middle High German: rücken