< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/rakkjan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *rakjaną.
Verb
*rakkjan[1]
- to stretch, to straighten
Inflection
Class 1 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *rakkjan | |
1st sg. past | *rakidā | |
Infinitive | *rakkjan | |
Genitive infin. | *rakkjannjas | |
Dative infin. | *rakkjannjē | |
Instrum. infin. | *rakkjannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *rakkju | *rakidā |
2nd singular | *rakisi | *rakidēs, *rakidōs |
3rd singular | *rakiþi | *rakidē, *rakidā |
1st plural | *rakkjum | *rakidum |
2nd plural | *rakiþ | *rakidud |
3rd plural | *rakkjanþ | *rakidun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *rakkjē | *rakidī |
2nd singular | *rakkjēs | *rakidī |
3rd singular | *rakkjē | *rakidī |
1st plural | *rakkjēm | *rakidīm |
2nd plural | *rakkjēþ | *rakidīd |
3rd plural | *rakkjēn | *rakidīn |
Imperative | Present | |
Singular | *raki | |
Plural | *rakiþ | |
Present | Past | |
Participle | *rakkjandī | *rakid |
Descendants
- Old English: reċċean, reċċan
- Middle English: recchen
- English: reche, retch
- Scots: rak
- Middle English: recchen
- Old Frisian: reka, retsa
- Saterland Frisian: räkke
- Old Saxon: rekkian
- Middle Low German: recken
- German Low German: recken
- Middle Low German: recken
- Old Dutch: *recken
- Middle Dutch: recken
- Dutch: rekken
- Limburgish: rèkke
- Middle Dutch: recken
- Old High German: recchen, reckian, recken
- Middle High German: recken, reken
- German: recken
- Middle High German: recken, reken
References
- Ringe, Donald; Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 238: “PWGmc *rakʲkʲan”