< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/muntijan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *men- (“to think”). (Can this(+) etymology be sourced?)
Verb
*muntijan
- to intend
- to take aim
Inflection
Class 1 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *muntijan | |
1st sg. past | *muntidā | |
Infinitive | *muntijan | |
Genitive infin. | *muntijannjas | |
Dative infin. | *muntijannjē | |
Instrum. infin. | *muntijannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *muntiju | *muntidā |
2nd singular | *muntisi | *muntidēs, *muntidōs |
3rd singular | *muntiþi | *muntidē, *muntidā |
1st plural | *muntijum | *muntidum |
2nd plural | *muntiþ | *muntidud |
3rd plural | *muntijanþ | *muntidun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *muntijē | *muntidī |
2nd singular | *muntijēs | *muntidī |
3rd singular | *muntijē | *muntidī |
1st plural | *muntijēm | *muntidīm |
2nd plural | *muntijēþ | *muntidīd |
3rd plural | *muntijēn | *muntidīn |
Imperative | Present | |
Singular | *munti | |
Plural | *muntiþ | |
Present | Past | |
Participle | *muntijandī | *muntid |
Descendants
- Old English: myntan
- Middle English: mynten, minten, munten
- English: mint (dialectal)
- Scots: mint
- Middle English: mynten, minten, munten
- Old Frisian: *muntia
- West Frisian: muntsje, mintsje (possibly from Dutch)
- Old Saxon: *muntian
- Middle Low German: münten
- German Low German: münten
- Middle Low German: münten
- Old Dutch: *munten
- Middle Dutch: munten
- Dutch: munten
- Afrikaans: munt
- → Danish: mønte
- Dutch: munten
- Middle Dutch: munten
- Old High German: *munzen
- Middle High German: münzen
- German: münzen
- Middle High German: münzen