< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/knokō
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *knukô.
Noun
*knokō m
- joint, bone
Inflection
Masculine an-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *knokō | |
Genitive | *knokini | |
Singular | Plural | |
Nominative | *knokō | *knokan |
Accusative | *knokan | *knokan |
Genitive | *knokini | *knokanō |
Dative | *knokini | *knokum |
Instrumental | *knokini | *knokum |
Related terms
- *knukil
Descendants
- Old Frisian: *knuko, *knoko
- North Frisian: knook, knooke, knaake, knååke
- Saterland Frisian: Knooke
- Old Saxon: *knuko
- Middle Low German: *knocke
- Plautdietsch: Knoaken
- → Norwegian: knoke
- Middle Low German: *knocke
- Old Dutch: *knuko
- Middle Dutch: cnoke
- Dutch: knook
- Middle Dutch: cnoke
- Old High German: knohha
- Middle High German: knoche
- Alemannic German: Chnoche
- Central Franconian:
- Hunsrik: Knoche
- Kölsch: Knoche
- Luxembourgish: Knachen
- German: Knochen
- → Italian: nocca, gnocchi
- Middle High German: knoche