< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/kaisar
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Latin Caesar.
Noun
*kaisar m[1]
- emperor
Inflection
Masculine a-stem | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Nominative | *kaisar | *kaisarō, *kaisarōs |
Accusative | *kaisar | *kaisarā |
Genitive | *kaisaras | *kaisarō |
Dative | *kaisarē | *kaisarum |
Instrumental | *kaisaru | *kaisarum |
Descendants
- Old English: cāsere
- Middle English: kasar, caisare, kayser, keiser
- Old Frisian: kaiser, keiser
- Saterland Frisian: Kaiser
- West Frisian: keizer
- Old Saxon: kēsar, *keisari
- Middle Low German: *keisere
- Plautdietsch: Kjeisa
- → Old Norse: keisari
- Icelandic: keisari
- Faroese: keisari
- Norwegian:
- Norwegian Bokmål: keiser
- Norwegian Nynorsk: keisar
- Swedish: kejsare
- Danish: kejser
- Gutnish: kaisare
- → Finnish: keisari
- Middle Low German: *keisere
- Old Dutch: keiser
- Middle Dutch: keiser
- Dutch: keizer
- Middle Dutch: keiser
- Old High German: keisar, keisur
- Middle High German: keiser
- German: Kaiser
- → English: Kaiser
- Luxembourgish: Keeser
- German: Kaiser
- Middle High German: keiser
References
- Ringe, Donald; Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 136: “PWGmc *kaisar”