< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/finkan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *finkaną.
Verb
*finkan
- to sparkle, to burn
Inflection
Strong class 3 | ||
---|---|---|
Infinitive | *finkan | |
1st sg. past | *fank | |
3rd pl. past | *funkun | |
Past ptcple | *funkan | |
Infinitive | *finkan | |
Genitive infin. | *finkannjas | |
Dative infin. | *finkannjē | |
Instrum. infin. | *finkannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *finku | *fank |
2nd singular | *finkiʀi | *funkī |
3rd singular | *finkidi | *fank |
1st plural | *finkum | *funkum |
2nd plural | *finkid | *funkud |
3rd plural | *finkand | *funkun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *finkē | *funkī |
2nd singular | *finkēs | *funkī |
3rd singular | *finkē | *funkī |
1st plural | *finkēm | *funkīm |
2nd plural | *finkēþ | *funkīd |
3rd plural | *finkēn | *funkīn |
Imperative | Present | |
Singular | *fink | |
Plural | *finkid | |
Present | Past | |
Participle | *finkandī | *funkan |
Related terms
- *fankijan
- *funkō
Descendants
- Old Dutch: *finkan
- Middle Dutch: vinken
- Old High German: *finkan
- ⇒ Old High German: *finklōn
- Middle High German: finkeln
- German: finkeln
- Middle High German: finkeln
- ⇒ Old High German: *finklōn