< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/faikn
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *faikną.
Noun
*faikn n[1]
- hostility, evil
Inflection
Neuter a-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *faikn | |
Genitive | *faiknas | |
Singular | Plural | |
Nominative | *faikn | *faiknu |
Accusative | *faikn | *faiknu |
Genitive | *faiknas | *faiknō |
Dative | *faiknē | *faiknum |
Instrumental | *faiknu | *faiknum |
Descendants
- Old English: fācn, fācen
- Middle English: faken, fakenn, foken
- Old Saxon: fēkn, fēkan
- Old High German: feihhan, feichan
- Middle High German: veichen
References
- Ringe, Donald; Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 331: “PWGmc *faikn”